İçeriğe geç

Flemenkoda Su Yüreğim

asfaltın kızgınlığına düşen küçük yağmur taneleri gibi coz etti yüreğim

uzaktan mavi elbisesiyle çıkıverdiğinde evinin kapısından yağmur

|sapsarı güneşte yanarak beklemiştim yıllarca, ne zaman çıkacak diye|

görüverince aniden güneş yitti, sıcak bitti, serin bir rüzgâr doldu içime

kulaklarıma sular doldu, doldu…yavaşçacık bıraktım kendimi…

Flemenko ezgileri gibi kabarıp ulaştım mavi eteklerinin ucuna
sadece dokunduğumda yüzümde milyonlarca kır menekşesi…

kokularımız karışıp rüzgârlarla mavinin her yerine dağıldı…



Haldun Hakman
Ocak Ankara’sı 2006

Kategori:Yazılar ve Şiirler

İlk Yorumu Siz Yapın

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir