GECE VE ÇOCUK

Gözlerinde açan çiçeklerle
doğmak isterdi
her sabah yeniden..

Bir sabah gözleri bağlı
götürüldüğünde çocuk zindanlara..

Gözleri ve zindanlar
gece karanlığında kaldığında..

Gece gözlü çocuğun gözlerinde
rengarenk
çiçekler açtı yeniden..

Bir ezginin
derin soluk alımı denli derin
Usulca ve herzaman
yaralara sürülen sevgi
Yeniden üretilen
o sonsuz sevgiyi düşündü
Çocuk…

Gözlerini kapattı
ve manyeto gerginliğinde
Sonsuz sevgi rüyalarına daldı
yeniden, yeniden, yeniden…

Uyandı çocuk..
Uyandı gece gözleriyle hep sabaha..
Günaydı çocuğa yüreğindeki güneş ..
Tüm zincir baklalarını eritti, sevdi
Sevebildi çocuk yeniden…

sonsuza dek…
sevecek…

|Sonradan sorulara hep yanıt verdi çocuk
İşkencedeki suskunluğunun bedeli idi belki
İnsanca olmak kaydıyla sorulan sorulara
yanıt verdi çocuk
İşkence düzeylerine isyanını
sonsuz sevgiye sıçrattı hep… |

Sonsuz sevginin kremasını
hiç yaşamadan çocuk
kendini yeniden
üretti, üretti, üretti…

Hiç tüketmeden sevdi

|Gerekliliğin bilinci özgürlük,
Zorunluluğun bilinci tutsaklıktır…|

Hep sonsuz sevgi gerekliliğini
yaşadı çocuk
yaşıyacak çocuk…

1980 Ankara
Haldun Hakman