Eller bir kere ve bazen evvel insan
Tohumluğuna dolarsa
Çaresiz tarlaya döner
Çorak beyin
Sürülür…
Bilmem kaç bininci yılın
Birinci baharında
Son kez paletler geçer
Düş filizlerinin üstünden ve
Gene düşmüş gövdeler
Gübreliktir
Bir vakitsiz nadasta…
Benim atam dindardı
Ve hep alaturka bir sabaha uyandım….
1982 Ankara
ALATURKA Sabah
Kategori:Yazılar ve Şiirler
İlk Yorumu Siz Yapın