DÖNÜŞSÜZ AY

her zaman son söz sanılan
ve başka düzeyde yeniden üretilen
işte o son sözdür denilen
kalabalıkları soyan bir yalnızlığa giyinmiş
kıvrak bir çita atlayışıyla her zaman
ruhumuzdan önce bilinci soyan
son söz sanılan akşam sonlarındaki
zifiri karanlıktaki ayın arka yüzü…

ben aydınlık yüzünü soymuştum hep ayın
yanılmışım satıraralarında
güneşin yansısı ışıkları unutmayla meşgulken
her zaman diye kendime
tembih ede durmuşum!

the dark side of the moon’u
sevgimle aydınlatmışken
hep yeniden karardı dönüşünde ayın arka yüzü
hem dünya hem ay hem evrende dönüş vardı….

dönüşsüz ay ile ben kalakaldım….

ay !!!



Haldun Hakman