KOLLARIMI KESİNCE

koparıp saçlarını gözüne basmış kız çocuğu gibi tedirgin
gecenin en kuytusunda ağlarken gördüğümde yüreği
korktum kendimden tüm birikimlerim adına doğrusu…

fırtınalarla kopacak bir gönül yürekli beynim varken geride
dinamitlenen anlağımın eski hastalıkları fırlıyacak ileriye…

korkarım gözlerim kopacak gecenin bıçağıyla
salınacak kanlı sancılarım sarkaçların hareketiyle…

susmıyacak dokunduğum kolllarımdaki hayvan çanları…
hayvanlar küsecek belki de kendi kollarımı kesince…


Haldun Hakman