Kendi sınırlarında bir anlık bekleyişin
Asırlar sürdüğünden habersiz biri
Yüreğinin yaralarını bir anda
Saramıyacağını düşünerek üzülür..
Oysa sınırların ta kendisi,
Yaralanmalardan artakalan
Ve kabuk bağlayandır…
Eksik besinleri tamamlamak için
Toprak yiyen birisi gibi yara kabuklarını
Koparıp koparıp çiğneme alışkanlığı da
Bundan olsa gerektir çocuğun…
Herkes kendi taze yarasıyla meşgulken
Görmez çocuğun kabuklu yaralarını…
Koparıp koparıp yer çocuk…
Taze kan hiç akmaz eski yaralardan…
Yeni yaralanmalar hiç bir çocuğa yaraşmaz…
…
Burada başlamayan burada bitmez…
Şimdi olmayan hiç olmayacak değildir…
Haldun Hakman
(İnsana dair – Acı eşiği)
Haziran 2004 Ankara
ACI EŞİĞİ
Kategori:Yazılar ve Şiirler