KALBİMİZ

Hadi al kalbimin bir parçasını daha al ben sana vermek için doğdum
sarhoş bir kalbin çarpıntısının kıyısında kalakalmış hissediyordum
ucu kesik eldivenler gibi çıktım hayattan ellerim üşümüyordu oysa
özgürlük kaybedilecek hiçbir şeyi olmamak demekti ama özgürlükte öldüm kaybetmeden yaşıyorsam elimden kayıp gidenlerle işte sana sarılıp
yatabilmek içindi özgürlüğüm…sana ezgilerimi saçlarınla anlatsam
kırmızının öbür tarafına geçmemiz gerekirdi ve sana deli denirdi
yok ben özgürlüğün bu tarafında kırmızıyı özleyerek büyüdüm…

üşümek sadece sana ısındığım çayırlara sürtünmek gibiydi ve ben gittim
ısınmak ellerinden koparılmış o yeşil ovalara bakmak gibiydi ve geldin…

sığınacağımız kalbimiz var iyi ki kalbimizi yetiştirdiğimiz için
aklımıza halel gelirse de kalbimizin içine gömülmüş çok yoldaş var…

Haldun Hakman
2006 Ocak Ankara