AĞUSTOS SICAĞINDA ANKARA YAZ` | DIR | MALARI – I

gözlerimin dibinde çok karanlık vardı ve renkli toplarla rahatsız edilen bir karanlıktı…uykuya dalıp dalmamam çok da önemli değildi…düşünüyordum uykumda…hayatıma ait olmayan ne varsa renkli toplar gibi zıp zıp vuruyordu kafatasımın çeperlerine…dışarıdan vuranlarla denge sağlamak istercesine düzyazıya dönüşüyordu…bir başka ses ise bunu kafa sesine, şiire çevirmelisin diye ünlüyordu…uykuda kararsız kalamazsınız ya hemen seçenekli bir yazıma girişiverdi beynim…kendi kavramlarını yaratmaktansa kolayına kaçabilirdi, oysa yapmadı; yazdığı şeylerin adını koymayı, felsefede kavram yaratmak denen şeyi yani, hemen erteledi ve çok bilinen ve en popüler ideolojik söylem içerisinde bu bir deneysel şiirdir deyiverdi…halt ediyordu…çünkü şiirin bizatihi kendisi zaten bir tür alt beyinde, yani korteks altında, oluşuyordu ve ortaya çıkan kavramlara imge deniliyordu…alt beynimde oluşan bir süreci üst beynime ait kılmam ise sadece rüyada olabilecek bir şeymiş gibi düşünmeden (ki rüya görmeden bile bir takım “şairler” bunu günlük yaşamında hep yapıyorlar) kendi kendime korteksi şeylere uyanmaya karar verdim…öyle ya ben korteksini isterse düz yazıda kullanabilecek denli önemli bir tarihsel birikime sahiptim…


yazmaya başladığımda uyandım ve kendi kendime rüya görmeyi yasakladım…o andan sonra kendi faşistimi yarattım ve kendi devrimcimle faşizmime karşı mücadele ettim…size önermem çünkü çok birikimli değilseniz, içinizdeki faşizmi keşfedip mücadeleye kalkmayınız…hele hele devrimci bir “ruh” yoksa üst beyninizde (korteksinizde) asla yeltenmeyiniz..korkarım ki ölürsünüz o çaba içerisinde…günlük yaşama indirgemekle korteksinizi öldürmekle kalmaz alt beyninizi de öldürürsünüz…

bunu istemem sizin için, ama şimdiden ölmeye başlamışsanız, bu konuda uyarmış olayım…

ölümünüzü, geciktirmek elinizde…şair oldum demeden ürettiğiniz metinlerle yetinin sadece…onlar sizin en iyi dostunuzdur…yıllar sonra bile sizi yalnız başına koymayacak tek olgusal ortamı orada yaşarsınız…


selamlar ve sonsuz sevgiyle.
Haldun Hakman
Ankara Ağustos 2006 sıcağı bana bunları yazdırıyor…