AŞKELEŞTİRİSEL

Sırasızlık duyumsayan bir belleğin
İçindeki kitabı açtım
Kahverengi gözlerle okumak gerekseydi
Diye düşünmedim
Gözlerim doğal uyumluluğu içeriyordu
Tam kitabı açtığım sıra…

Satırlarındaki tüm M harflerini topladım
Mutluluk kokuyordu galiba
Burnuma götürmedim,
Beynimdeki koku merkezine ulaştırdım yalnızca…

Birbirini zincirleme etkileyen hücrelerimden
Birdenbire boşalıverdi
Tüm birikimli kokular…

Hangisi neydi
Anlatımı bekleyecek denli
Seriliverdi ortalık yerde
Cambaz oyuncaklar gibi
Sıçramaya başladı…

Mavi sineklikle kovaladım
Gözümün önündeki tüm sinekleri
Kırmızı bir ışıkla boyanmış
Cibinliğin içinden baktığımda
Kendimi hem içeride hem dışarıda olmanın rahatsızlığında
Uykumun derinliğindeki kısa soluk alışverişlerinde buldum…

…

|Kış uykusunun derin rehâvetine kapılmış yeni yaz uyananı…
bir gözkapağı açık kalmış, yarısı ölü bedenin kaslarıyla
devimle ayağa sıçramanın yeniden duygusunu yaşamak zor olsa
gerek diye düşündüğünde
tüm havayı bulutlar kaplamıştı…|

…

Yanılsamaydı yağmur dolu karınlarındaki o sevici şişkinlikler
Bir türlü ıslanamayan kurak topraklı saksı çiçeğinin boyun büküşüydü…

Aslolan çiçeğin
Ne zaman kuruyacağına
Bakmaktan ibaret bir sürecin
Derinden gelen rüzgârlarla
Fısıltı gibi üflenmesiydi
Çocuk gözlerle…

Bakışın akışındaki harf değişiyor muydu?
Anlamak için bakılmalıydı gözün içine,
Ve açık, yalın, dürüstçe yanıtlanmalıydı…

…

Şimdi toplam alanı iki metrekare tutmayacak
Bir düşünce mezarına
Gövdeyi hapsetmişçesine
Küçük kımranmalar halinde kımıldıyor
Acı…
Sevgi…

Beyin çizgisinin oysa hapsolmaya
Asla tahammülü olmadığından
Ölüyor zannedilen duyguları
Sadece kırılgan duygulardan akan
Gözyaşları mıdır
S U! ! ! lar?

…

Bilinemezciliğe vardırmadan
Akşamın tüm renklerini
Ve abece`nin tüm harflerini
Yeniden giydirmeli mi
Çocuk başa….

İşte gene geliyoruz asıl soruya :

N e r e d e y i z
SU! ! ! l a r a m ı
g i t m e k t e y i z
y e n i d e n…

Haldun Hakman
Sonsuz bir zaman-Ankara