KÜÇÜK VE SAKİN BİR DUYGUYLA ÖLMELİ İNSAN !

küçük ve sakin bir duyguyla ölmeli insan
telâşsız bir konuşmayla eşlik ederse dostlar
en iyisinden son konuşma yapmaya da fırsat bulur
hani yakın geleceğin meftası…

ölünce yıkanmasın meftanız diye bir iç geçirişiniz varsa
boşuna, elâlem bile karışır sizin meftanıza
illâ el sürecek sekizinci sınıftan bir yıkayıcı mahrem yerlerinize
eldiven bile takmadan, sanki zevk alır gibi her tarafınızı yoklarlar…

[ölünce bir tıp fakültesinde önce organlarımı başkalarına taksalar
sonra geriye kalanlarıyla
kadavram üzerinde, güzelce çalışsa öğrenciler…

hani bir de uyarsa belki ölmeseydim aşık olacaktım dediğim bir güzel insan, bu kadavranın geçmişi nedir diye merak etse ve kadavramın cebinde yeterli bir biyografi bulsa, kadavralık görevim bitince de bir güzel yaksalar ve savursalar su!!!lara doğru…]

daha ne isterim başka ölümümden sonra?…

bir de sağ kalan dostlarımın anıları yaşatmasını elbette…

ama bıktıracak denli değil, ara sıra şöyle güzel günlerinde
bir kadeh içseler ve aksiliğimden bahsederken gülümseseler isterim…

küçük ve sakin duygularla ölmesini isterim
tüm dostlarımın da, benden çok sonra ama…

önce hiç olmaz!

Haldun Hakman
Eylül 2007 Ankara