NE BÜYÜK BİR RAHATLIK BU !

maviye düşen yağmurlarla meşguldüm
birleşip ayrılıyordu damla ve renk
giderek hızlanacağını yağmurun
o zamanlar hiç ama hiç bilmeden…

ara zamanlar vardır ev değiştirmekle geçen
evler sürekli değişirken eşiğinde büyürsün…

hiç bilmeksizin ölmekler vardır başkalarında
onların yanıbaşında olduğunu ayırdedemeden
gözlerinin rengini bile unutarak anımsarsın…

babanın bile göz rengini açık kalan tek gözünde
gasilhânede görünce ölümün bile yetmediğini algılarsın…

yağmur hangi renge düşüyor artık uğraşmıyorum
tüm emziklerimi atıp gidiyorum çocukluğumdan
ilk defa büyümeye başladım, demek ki ölüyorum…

yaşamakla uğraşan ilk deneyimim olmasa da bu ölmek
diğer ölümlerimde daha çok ölmüş olduğumun ayrımı
ve doğmanın ilk algısını duyumsamak içinde insanın
doğar gibi açık yalın ve dürüstçe ölebilmek
ne büyük bir rahatlık bu !

Haldun Hakman
Ankara – 26.03.2009