İLK KIYIM

Uzakta boğazlanan gün
Sesi buraya dek uzadı
Duyulmaz acıları çarptı yüzüme
İki yanlı uzadı
Uzandı, çoğaldı, bilendi bıçaklar
O en güzel dişinin ak gerdanına…

Kalleş aniden yanaştı gün batımına
Sinsi çelik pırılısı susatıcı serinlik sundu
Söğüt yaprağı hışırdadı sanki
Doyumsuz güzel ılık bedenini gerdi istekle…

O’na dogurganlığı fısıldıyan sabah rüzgârıdır
Yaklaşan pırıltılar sevgilinindir
Ve gebe kalınacaktır birazdan
Acele yorgun bir sevişmenin ardından…

Ürpererek uzandi gün’ün ak boynu
Sögüt yaprağının yanına
Ve incecik çizildi, incecik bir al sızdı
Sabah alacasının alı boyadı gün’ü…

Bir kez daha kandırıldı gün
Bir kez daha istek bastırıldı
Ilık beden gergin kaldı, soğudu
Kaskatı kesildi…

Benim atam bıçaklar yaptı
Söğüt yaprağını andıran
Ve ben hep sabah alacasina uyandım
Bu ilk kıyıma…


1979 Ankara
Haldun Hakman