ABSURD | SAÇMA

Uzun süren bir aykırılık
Ne kadar sürdüğünü kestirmek güç
Olsa olsa on yıllık bir sürede oluştu
Bu aykırılık…

Kendini kendinde farketme çabası
Dışlaşma
Ve biryerlerden
Yeniden geliveren
Özgünlük arayışı…

Bu arada birbirine karışan,
Bir türlü netleşmeyen
Yüzlerce anının
Yavaş yavaş silikleşmesi…

Anıların arasından seçilen
Birkaçının
Donuk tablolar gibi
İnsanın suratına
Bakıyor olması…

Zamanla,
Bu donuk tablolar
Alışılmış
Birer ev eşyasıymışçasına
Eskiyip yıpranacaktır…

Yenileri ile,
Yeni donuk tablolar ile
Değiştirilmek üzere
Bulundukları yerden alınıp
Bit pazarına olan
Kısa yolculuklarına
Çıkarılacaklardır…

Böyle bir yolculuğun
Er ya da geç
Oluşacağını
Akıllarına bile getirmeksizin
Bu tabloların içindekiler,
Bir zamanlar anı olmayan
Kendilerini yaşarken
Nasıl da sahiden:

|Ü z ü l m ü ş l e r,
S e v m i ş l e r,
S e v i l m i ş l e r,
K a v g a e t m i ş l e r,
D a y a k y e m i ş l e r,
K ı z m ı ş l a r,
İ ç m i ş l e r,
Y e m i ş l e r… |

Sonra, bir gün ansızın(?)
Olup bitti ile karşılaşmışçasına
Kendilerinden kopmuşlardır…

Eski yaşamlarını ise
Çerçeveleyip,
Üstüne mat boyalar sürerek
Rafa kaldırmışlardır…

Zamanın hızla aktığını farketmeden
Bir on yılın geride kaldığını görmek…

Bu süredeki kendi tablolarını,
Herbirinin nerelere dağılmış olduğunu
Bile bilmeksizin aramak…

Yeniden canlandırmaya çalışmak…

Bu çaba ile yorulmak…

Sürekli düşünülen
Birey sorunlarının yıpratıcılığıyla
Ağır ağır zekâ parlaklığını yitirmek…

En temel yaşam olgularını bile
Algılamakta çekilen güçlük…

Yitirilen insanlar,
İnsanca duygular
Ve sevgiler…

Ve nihayet
Bütün bunların
Ardından gelen;
B ı k k ı n l ı k.
H i ç l i k duygusu…

Ö z g ü v e n yitimi
Y a l n ı z l ı k…

Yalnızlığı kırmak için başvurulan
G ü n c e l çareler..

Güncel yaşamda çekiştirilen
E v r e n s e l boyutlar..

Özgünlük ve evrensellik
Evrenselin Özgünlüğü!

B i r e y ve T o p l u m.

|Ç a r e s i z l i k.
U m u t..
E r d e m
Ve p i s l i k.
B u n a l t ı.
B u l a n t ı.
Ç e k e m e m e z l i k.
P a y l a ş ı m.
M ü c a d e l e.
T e s l i m i y e t.
H o r l a n m a k.
H o r l a m a k.
S e v i ş m e k.
N e f r e t…|

Yemek,
İçmek,
Uyumak…

Tüm bunlar olurken
Biteviye okumak.
Okunan kitaplarda
Kendi mat boyalı tablolarını
Aramak…

Sürekli bir arayış
Kitapçıları dolaşmak
Daha çok
Daha çok kitap almak
Okumak
Yeniden okumak
Daha çok okumak…

|Yaşanmışları yeniden yaşamaya yetişememek.
Yaşanamamışların yaşanamayacağını kestirmek…|

Her satır
Her sözcük
Her harf
Nokta
Virgül
Noktalı virgül şekline giren
Açılmış gözbebekleri ile bakmak…

Bir gün y i r m i y e d i yaşında
Olduğunu duyumsamak.
Erken gelen bir yaşlılık duygusuyla
Bedenin gençliğini bağdaştırmakta
Çekilen güçlük…

Beden gençliğine indirilmiş
Sayısız darbenin altında yıllarca
Boyunca eğilmeye karşı duyulan
Hınç…

Bu hınçla beyne biraz daha yüklenmek
Gelişim ile oluşan, ortamdan kopuş
Aykırılık
Aykırılığın her gün biraz daha artması…

Kendini farketme çabası içinde
Güncelliğin kalabalığına sığınmak…

Kendinden dışlaşırken
Sana yapıştırılıveren ö z g ü n l ü k.

Özgünlüğünü haykıran insanların
Kendi seslerine duydukları tepki…

Özdeşleşememenin yarattığı
Hayâl kırıklıklarının parçalarını
Toplaman için yükselen yakarışlar…

Ardından suçlamalar
Karalamalar
Sana karşı oluşan obalar
Oba komutanlarının direktifleri
Zafer kutlamaları
Yenilgi tesellileri
Kışkırtmalar
Kışkırtılmalar…

Özverisiz
Ve yalın olmayan sevgileri
Sonucunda oluşan
Sevgisizlikleri içindeki
Sürü halindeki insanlar…

Seni çok sevenler
Hiç sevmeyenler.
Aslında kendini sevemeyen,
Sevmeyi bilmeyenler…

Eksiklikleri sonucu içe kapanmış,
Korkudan çılgına dönmüş
Bir yığın küçük-burjuvanın dramı…

Kendi yaşamları olmıyan,
Başkalarınca yaşamış
Tek ayak üstünde sek sek oynar gibi
İnsandan insana atlamanın yolunu hep aramış
Çocuksu insanlar
Çocuk olmayan
Olamayan
Çocuğu içinde taşıdığını
Söyleyen insanlar…

Ve senin
Erkenden geliveren
Yaşlılık duyguların!

1982 – Ankara

Haldun Hakman