TARİH BİLİNCİNDE YALNIZ KALAN ÇOCUKLAR

gözler yakını görmek için uzaklaştırıyor nesneleri kendinden
özne olanların yakınlığından hiç şüphe etmeyen akılla bakıyor
aklın yetmediği yerlerde duyguları, payanda yapıp, kanayan beyne sarıyor…|

pandora ile sisiphos`u aynı yatağa koymak ne denli güçse
o denli güçle vuruyor beynine uğultular tarih bilincinde
kabuğundan soyulmuş tüm ağaçlar ayaklanıp yürüyor doğada
kör kalası ellerin gözlere batırılmasına bir yoksul çocuk kalbi
karşı çıkıyor… -evet en büyük zenginliğiyle gözlerindeki yıldırımın-

yavaşçacık kalkan nergisin yatağındaki boşlukla sarıyor kendini
narsisist aklın çok ötesindeki uzlaşmaz mütevazılığın doğasında…

bekleyin ölüyor, yakındır saldırılacak son mütevazılığın ölümü…
kalmayacak artık sizin düşünecek hiç kimseniz, tarihin ülkedeki
yalnız başına kalmış son çocukları !…

Haldun Hakman
Aralık 2005 Ankara