ÖLÜLER

her zaman yaşayacak sandığımız insanlar
o insanlarla her zaman paylaşacağımızı sandığımız anlar
bir akıldan öbür akla devşirilmiş yıldızlar gibi parlar
az gitmişiz uz gitmişiz devirdiğimiz konaklarda kalamadan
vız gitmişiz…

işte böyledir aklın sağanağı ölümlerde yağar başımıza da
sadece en akıllılarımız akıllanmaya yeniden cüret eder doğmak gibi olduğunu ölümünde düşünmeye…

en çok ağlayanlar ölüler asla değildir
diriler kendi diriliklerindeki yetersizliklere
ölülerle birlikte ağlarlar…

haydi ölülere huğ yapalım
dirilerin ölümüne de kadeh kaldıralım !

Haldun Hakman
Ankara 2005