AŞKIN KARARTI GECELERİ-AŞK ORATORYOSU

Kararmış havaların son ışığını bekliyordu
Belki denmiyecek akşamların beklentisinde…

Akşamlar habersiz söndürmez oysa ferlerini.

1.

Sen diyordu, binlerce akşamın ilk defa gitmeyecek olanı
sen akşam olalı beri ilk defa gelecek olanı
sen ey karanlığa başkaldırmış acı!…

Sen, sen, sen, beni kaldıran uykuya ve yatıran
uykusuzluğun aşkı.

2.

Kaldırımlara vurmus ayağını bir serseri postalla
gece, karanığa başkaldırmış bir çocuk yureği…

Yoksa, yoksa, tükürülmüş bir ciğerin akşamına ertelenmiş
aşk acısının kenar süsümü yapsaydı?

3

Kır kendini bu oyunbaz çocukluklara, öyle ya
sen, sadece çocuk yüreğinle gezindin akşamını…

Vurma artık, duyamıyorum sağır sesleri, senin akşamında
vuruyorum yelkenlerimi zifiri SU! ! ! ya.

4.

Hiç değildi, varoluşun kendine kocayışındaki acı
hiç, varoluşun akşamlardaki dengesizliginde
dengeli acı…

Siklotronlara bindirip gezdiriyor aklımı
yok, eyvah, duygumu şimdi diyemem
ama duygu kaçacak uzağa.

5.

Ben karanlık akşamlara bir sabah gibi kaçmayacağım dedim bile
ve gidiyorum parçalanmışlığımın ta kendisindeki sevgi aklıma…

Geliyor ötelenmiş sevgiler, aşklar, pıtırak açtıran, kırılgan yüreklerinde
taşınmış asırlar boyunca, ah o iniltileri ve aşka yabancılaşmış aşkları
anlatmak istiyor, o tek acının rengi mavide kaldı.

6.

Mavi anlamlı rengine bir türlü soyunamamanın acısını çekti
gene kendine
gidiyor…mu mavi aşkın acısına kendini değişerek?

7.

Ben aşkı sevmedim hiç
aşk oldum, şiir yazdim,bozuldum
şiir beni sevmez, şiir olur yazılır.

8.

Ah bu akşamın alacasında kararan gözümü boyayan şiirlere diyeyim ki
aşkım beni duymaz, ben aşk uydururum kendime dizelerde
dizelerse aşkı iter kendinden.

9.

Ey aşk! sen kendin nasıl aşksın karanlığımda
gel aydınlığımdaki aşka
ve kararmadan bulutlarla gezen aşka
demek ki yürek çırpıntıları yetmiyor
aşkın bu karartı gecelerine.

Haldun Hakman
Ankara – Sonsuz bir zaman.