KENDİMDEKİLER

ellerim yeşile bulandı
çimen koktu ve ben yoktum o sıra
yavaş yavaş kendime geldim ışıkla
ve ellerimin çimen koktuğu yere döndüm
bilmeden, sormadan yapmamda hiç bir korkum yoktu
neden sonra bir tek şeyden korktum
neden ben bu çimenliğe atılmıştım…

sonra bir saniye geçti ve dünya eski haline döndü
sevişerek bitirdim gecemi, kiminle mi diye sorulmaz ama
kendimle diye bitirdim düşümü
düşüm biterken kendimi ve kendimdekileri ayıkladım kendime…

Haldun Hakman
Ankara 2006 Ocak