HAYALET SANDAL

Sıkı sıcak sarılışlarınız
Kopmaz bağlara dolanmış kollarınız
Yetmez sentetik kelimelerle
Çözülmeyen bir ardı olur ufkun.

Bu ne kımıldanışlardır ki
Denizin saklı soğuk koylarında durur
Duruk bakış, yalın yalnızlık
Yalımda arar yakalanmışlık
Dudak bükümlerinde çekilir içiniz.

Tayfları derinde gizleyen göz
İncidir denizciye
Sır aynalar gösteren
Yakamoz derisi duyumsatan
Denizciye ezgidir
Sissiz bir ufuk önünde çözülür.

Kalkış sırrı kumullardır
Sessiz bir şey bakınca dipte
Kımıl kımıl
Hani akışkan
Yapışkan bir canlı
Kayıverir iç bulantılarında..

Sıkı sıcak sarılışlarınızda biraz
Anlatısıdır denizin..

Burulur halat, boşanırız
Dingin
Demirsiz kalkan gemi düdüğü
Öter içimizde
Yolcularız biz denizden caymasız
-sanki denizci-
Çözülmez derdiyiz denizin..

Dip taramayı saymayıp
Denizi dip sanan kolcuyuz biz
Sıkı sıcak sarılı
Kopmaz ağlar dolanı
Balıklar yığan yağmalarımıza
Yağan damlalarız biz.

Sahte ıskarmoz çakılı
Yüreği bağlı götüren
Ufuk ötesi
Bir garip
Hayalet sandalız biz.

Kopmuş halat denize
-salınan denize
Salınan ay, uçmaz bir sandal
Bir ıssızız biz.

Issızımız ufkun ardı
Kopup gelen
Dalgaların ardı
Dalgalar mıyız biz?

II

Küpeştede serin ilkyaz
Rüzgarında geniz
Duruk aşk kölesiyiz
De
Oynatmış ruhların tırmanışı
Ve
Düşüşünü bir çok kez yaşamışız..

Geri kıyımızda durur
İnsan-ı derya.

Maya ruhları
Bir yol yitirip
Bir çok kez bulmuşuz..

Hangi denizden arttırılmış
Birçok yelkensiz, iskeletsiz sandal
Sanrısız damlacıklar biliriz
Yüzeriz içimize uçsuz..

Aklımız boyu bir kulaç
Kaç kulaç içimiz sayılmaz
Aklımız emanet serdengeçtiyiz biz
İskandil halatından düşmüş
Derinlikleriyiz denizin..

Der mi ki insan
Biz denizin saf küpeşteleriyiz
İlk yazda atılmış
Olta karışığı
Balık bulaşığı
Buruk deniziz biz.

Ki orda şiirle yakamoz derilerimiz kabartırız
Pul pul
Balık balık
İskelet iskelet
Sandalsız denizci miyiz?


Haldun Hakman

Ankara – 1984