uzun perçemlerini doğanın tut ve yakala ve çek oradan yüzünle bak
sonra uzun perçemlerden aklında kalanlara bak ve çekil geriye, yüzleş…
varsay ki sen yoktun o sırada ve elin ateşti ve saçlar yandı elinde
senin ellerin güneşi yakacak denli sıcaktı sevgide uzayan ateşlerinle
dokun ve öl hemen aklında seni diriltecek bir su gibi öl hemen dirilip…
sevmek zor zenaat yoksa sen yoksun diye yazılan bir kolaylığın aklında…
sanatı akıl etmek insanca bir duygu
devam et çocuk bu insanca duyguya da
bil ne yazdığını bırakma ardında ve önünde !
kısa saçlarını doğanın kaçır gözlerinden ve tutmayı bırak ve oradan çık
önce kendinden olmakla meşgulken sorma kimseye ne kadar uzayacak saçların.
öp ve sev sadece kendini
başkalarını öncelemeden…
Haldun Hakman
Ankara – 2007 Ekim
PER-ÇEM
Kategori:Yazılar ve Şiirler