BENDEN DE EV ÜZERİNE BİR “ŞİİR” – HAMSİCUĞUM.

uzun uzun bakılan her evin sandık odası vardır
eski evler sanılsa da sandık odalarında saklanır ev

kısacık bir aradan bakılamayacak denli uzar süreçler
belki de bir kaç ömüre bile sığmayacak denli eskimiştir

nereden bakarsan bak bir ağaç üstüne tünemiş bir kuş çığırır
heryerden ama kuşun adını çağırmadan dinlenen evler vardır

sofalarından başlayan bir çocuğun hayalet duyuşundadır ev bazen
merdivenlerin tahtaları çığırır yavaş yavaş ama çok hızlıdır bilinçaltında

şimdi düşünüyorum da benim evim de bu tür evlerin kapısızlığında
kapıyı dostlar söküp aldı beraberinde götürdü ama gene yerindedir
kapısız ev mi olur dostluğun her kendini kendi başına götürüşünde kapıyı…

işte ev dediğin nedir ki bir evcilin yaşadığı kapılı ya da kapısız bir hayat
içerden ve dışardan baktığına göre değişmeyen bir evse ev ev gibi evdir.

“evim evim güzel evim şimdi sana ev derim bacanı ve ocağını görmesem de”*

çıkıp gittiğim başımı sana yaslamaklık bir yana yastığımı bile yaktığım…


Aralık. 3. Ankara
Haldun Hakman