ADRES YOK

süpürüp kollarımı şairlere hak veriyorum
hayalleri ve kendisi üşüyen duyarlı salağı
bohçama sarıp gidiyorum kendi mezarlığımdaki
şiir sandukama…

“istanbul’un bütün sokakları seni arıyor” diyen bir sersem şiire
kafamı çarpıp sersemliyorum: “aşkın delisi ve ben aşkın delisiyim”

diyen bir saçmalığı kulaklarımla dinleyip;
gözlerim çıldırıyor kapalı neonların açık sersemliğine…

utanmaz bir şiir yayılıyor etrafa acımasız bir popülerlik isterisinde
adres mi?

yok sizi kırmayayım daha fazla…

adres: yok !…

git başımdan şiirin belâlısı !..

bozmadan, yozmadan git !…


Haldun Hakman
2005 Ankara