SONSUZ DELİRİŞ

Kucaklaşmadan ayrıldık
gittin…

Zaman ötesi sınırların sessiz bekleyişleriydi
bıraktığın…

Sen ölesiye doyumsuz bir mavilikte açaçına
Ben ölemeden doyumsuz bir maviliğin koynunda
Bekleriz şimdi…

Sessizliği beklerim burda,bir başıma.

II

Ellerime doldurduğum mavilikleri serpiyorum yoluna
Geleceğin yollarının tümünde her akşam
Duraksız bir uçuş gibi sıyrılıyorum
Yalnızlığımdan…

Gülen kirpiklerimin kararlı uçuşlarını özlüyorum
Sensizliği bekletiyorum içimde…

Kırağı ıslaklığıyla uyandığım sabahların koynunda
Koyun koyuna yatışlarımızı
Özleyip,bekletiyorum
Durulsun,durulsun diye.

III


Sırasız dizilmiş o kaç sevgi
Boy ölçüşebilir işte şu sırasız özlemimle
Kaç deniz,kaç martı,kaç balık delirebilir
Sevginin bu vurgun yemiş derinliğinde
Kaç dalgıç dalabilir burdan karalara ?

Ben ki ölemeden bir mavinin koynunda
Çırpınırım şimdi yüreğimde
Milyonlarca delirir ve sorarım :
Kısa bir aralıktı bu ne kadar uzun sürdü ?

IV

Onurladığım sevginin kısa kanat uçuşlarında
Buruk ve acı bir sevinçle delirerek
Kuşlara ve hayata kıskanç bir yük gibi
Binerek gelirim şimdi ve hep.

V

Şimdi ve hep deliririm sensizliğe
Burda bir başıma…

Kaç saat ,kaç dakika,kaç saniye daha
Varacağımı bilmeden uçarım
Sonsuz deliliğe ve geleceğin
Yollarına.


Haldun Hakman
14.3.83 Ankara