CHE VE ÜMİDİM

I.

uzun erimli vadiler ve düşler ekerdim topraklarıma
orman yosunlarını ağaç diplerine denizlerden toplar
çiftleştirirdim balıklarla ve getirip yerleştirirdim…

bazen okyanusları bacaklarımla sıçrayarak aşardım
kıtalararası savaşım için…
ümitliydim ve her şey yapılabilirdi…
yapamamak(?)…
bu sözcük yoktu ağzımda, hep şarkı gibiydi kelimelerim…

II.

ümitliydim Moncado çıkarmasında yiten yoldaşlardan sonra da
Sierra Maestra`ya çıkan Granma* adlı gemiyi de
ellerimle uğraşarak yapmıştım Tuxpan`da…**

ümitliydim Karaip adalarının incisini yiyen Batista
kovulduğunda Küba`dan…

Che Kongo`da iki sene savaşırken ümitliydi
ve Küba`dan sonra giderken oraya
ve tüm yetkilerini ardında bırakarak:
“iki üç daha fazla Vietnam” diyordu…

Kongo`dan Küba`ya döndürmedi onu Che`nin onuru…

Bolivya`ya Latin Amerika devrimi için gittiğinde de ümitliydim…

oysa bütün telsizleri kapalıydı Fidel`in Che`ye
ve tüm telefonları açıktı Sovyetler Birliği Başkanı`na…

Hangisi Devrimci Marxist idi, Che mi Fidel mi?

Che Bolivya`da ölürken bir kaç yoldaşıyla…
gene de ümitliydim
sürekli devrimin yoldaşlarından…

III.

ümitliyim gene
birileri tarih bilincine varıp
tarihin hakkını verecek diye…

Haldun Hakman
3.Eylül.2006 Ankara