manolya kokuyordu burnuna dünya
kan kokusunu alacak denli ince
kana elini bulaştıracak denli kaba
değildi…
kimdi o hayata elini sürdüğünde
manolyayı ve kanı bitirdi …
yakını ölecek olduğunda en yaklaştı ölüme
uzağının bütün ölümlerine alıştı ne kokarsa koksun…
kendini insansızlığa vurdu…
Haldun Hakman
2006 Eylül Ankara
İNSANSIZLIK
Kategori:Yazılar ve Şiirler
İlk Yorumu Siz Yapın