AÇ KARNINA SEVİŞİNİZ

gövdemin eskidiği o yere doğru
bebek|emek|leyerek gidiyorum
beyaz bir renkle beraberken
elimde sevgi dolu ağaçla birlikte
adım çelen çalılara
takılmaklığım üzerine
fısıltıyla kulağıma
bir takım melekler fısıldasa da
aldırmadan başım dik gidiyorum…

doğmak ve ölmek üzerine söylenen
geleneksel söylemlerin tümünü
yere tükürerek
ve midem bulanarak gidiyorum işte…

haydi bütün ağaçlarınızı
yığın dostlarım yanı başıma ki dirileyim
ya da tüm SU !!! larınızı yağdırın
içinizdeki gidiciliğin sevgisinden…

bırakmayınız kendinizi
ağlamanın son durağındaki
gözyaşlarına…

sadece
yanaklarınızdan
bir okşanma sesi alınız
ellerimden
bundan sonra…

kulaklarınıza tavşan otu fısıldasın
ve tilkilerin kümeslerini bozunuz..

gidince tavuklar tilki kümeslerine dadanıp
yesin bütün kurnazlıklarınızı…

kalabalığı azaltınız içinizdeki tenhayla
ve tenhaya asla sığınmayınız…

|her yalnızlık
yeniden üretildiğinde
kalabalıklardan kurtulur diye:

seviniz
kendi varoluşunuzdaki en yalnız insanın
her sözcükteki paylaşımını.

sadece kendiniz olunuz
ve aç karnına sevişiniz…


Haldun Hakman
Aralık 1 2006 Ankara