SORDUK MU ÇOCUK

1.

Sorduk mu
Kısacık kesilmiş akıllarımıza…

Sorduk mu
Biz önceleri yaşarken…

Yaşamanın anlamını
Sözlerin süzüldüğü bir atmaca gibi görüp
Gene de bir kez bile sorduk mu…

Hepsi bir kerede mi oldu sanırsın sen çocuk
Milyonlarca senede oluşmuş bir insan bilincine
Konaklayıp kaldık mı be çocuk…

Hepsi bir güne sığacak yaşamı alıp elimize
Ezdik mi biz hayatı hey çocuk, hey çocuk, hey çocuk…

2.

Seni sevdik, sevdik, sever kere sevdik
İnsan olalım istedik hep ey çocuk…

Kaldık çocuk başımızla bir başına hey çocuk
Bu kaçıncı kere, biline demeyen bir damarı
Kanattık, kanattık, kanattık…

SU !!!yumuzu içimizden çıkan bir özle kaynak kılıp
İçirdik be çocuk, içirdik be çocuk, içirdik be çocuk…

İçtik be çocuk…

3.

Fazla sularımızı akıtacağımız yer kalmadı diye mi
Kırarsın bizi her seferinde çocuk, kırılmayız diye mi yoksa?

`Tükenmedik kırmağılan, sayılmadık parmağılan`

Türkülerin başını yasladığı omuz bizdik be çocuk…

//Omuz başımızdaki ölmeyi doğmak bildik/te
ondandır bunca yakarışlarımızın âvazında
gece eskiten çocukluklara söyleye söyleye
kendi karartmalarımızı yakışımız…//

4.

İsyan etmeyi bilen bir kuşağın çocuğu:

Sanadır sözüm
Sen Kızılderede
Sen Gemerekte
Sen şimdi olduğun yerde
İsyan ettiğin gibi et gene…

Hey çocuk, sanadır sözüm :

İsyan etmenin usturlabında değilsen eğer
Sana kimbilir ne derler !!!

Hey çocuk, bu çocukluk duygusu
Ele geçmesin bir kere, el olur
Bilir misin Türkçemde el ne demektir:

Yabancı demektir, bir kere öteki kılarsan çocuğu
Elden ele gezen geceler gibi bir gizeme karışır sevgi…

Gece gizemi
Tıpkı karanlığa ışık tuttuğunu sanan fenerler gibidir
Gözünün önünü aydınlatır da, ah o çocukluğumuzun
Ah o parlak güneşlerini aydınlatamayacak denli güncel
O denli fersiz gözlerle bakar kalır hayata, bakar kalır…

5.

Korkutmasın kimseyi bu düzen
Besler bakmasını bilenleri
Korkutmasın kimseyi bu düzen
Yıkayıp arındırır anında yanılsamalı bilinciyle!…

Bir tak kurar hayattan,
Üstünden ve altından geçirir herşeyini bencilliğin
Varoluşunda kalan tek şey, insanın uyku duygusu
Bir de :

Sanırım doğmak gibidir dediğimiz o ölüm korkusu
Omzuna yıkılır insanın !

Soruların yanıtlarını aramamışsa !

Haldun Hakman
Ankara –
Aralık başı 2006 (Çok uzun yıllar önce yazılmış bir şiirin yeniden düzeltilmiş biçemidir.)