ÖLÜLER EVİ

Sıralanmıştı tüm duyguları tam da boğazına dizilmişçesine
İşte öyle, sanki her yutkunmasında bir sözcük kaçıverecekti…

Oysa ki ne duygu ne sözcükle açıklanamayan bir şey oldu…
Ölüverdi aniden!

Bu üstelik ilk ölümü de değildi
Ama bu sefer aniden ölüverdi, öncekiler gibi değildi.

Sıralanmıştı cenaze evi sakinleri tüm duygularıyla beraber
İşte öyle, sanki bu vakitsiz ama belli ölümün ardından
Kaçıverecek gibi ruhları ağızlarından, sımsıkı yumulmuş dudaklarıyla
İçlerindeki dua benzeri anıları üflüyorlardı havaya belli belirsiz.

Bu üstelik ilk cenazeleri de değildi
Hep aniden ölüverenin ardından sımsıkı dudaklarla üflerdiler havayı…

7.6.2002 Ankara
Haldun Hakman