Akıl

kristal gecenin sabahına vuruldu akıl
bir harman yerinden derlenmişçesine
sapı samandan ayırarak dellenmenin
özüne vurdu kendini gene.

/akıl bazen ansızın begonya saksılarının arasından
çıkıp geliverirdi diyen bir sesin çok uzağına düşmüş
bir sesle söyleşirken./

kopası bir duyguyu kırdı tek başına.

kristalize gözlere bakarken gece
sabah oldu, uyanmalara düştü akıl.



Haldun Hakman