savuruverecek işte şöyle su samurunu eliyle
iklimli içindeki tüm iklimleri boşaltıverecek suratıma…
yaz yazıcı kış kışlamadan son yazı yaz bir ilk daha gelmeden
bahar dallarından taçları at başından saçlarını kopar kalmamacasına…
bilmeden yazma bilmeden insanlık olmaz ve insanlık bir kere bildikte
kendini aşacak her tür veriyi tevâtürde aramaz bulamaz bulsa da yitirmez
deyipte ağzına gelecek her şeyi yaz yazıcı bu dostların kışına az var…
felâsifeyi doladım saçlarıma insan olmaklığıma az kala ağzım çarpıldı
tanrılar değil bu yamuklukta olsa olsa felâsifenin tanrısı sanan insan var kendini…
hangi değeri savunursun ey insan kendindeki bükümlü acıları mı değer sanıp
yoksa bir ortalama değerin içindeki insanı mı çıkarmaya uğraşıp değerlersin…
bir su kıyısına bile uzanmaya artık çok az var çünkü sularda yıkanıyor insan
kirli bedenlerini beyinlerine taşımamak için de üstelik başlarını suyun üstünde tutuyor…
ah SU!!!larım benim
hiç bir zerresini kirletmeden kirlendiğim SU!!!larım
kimedir bu insanlığın en eskimiş yakarışı bilmeyeceksiniz
kimedir bu kendi kendine yunmanın toplumsallaştırılmasındaki gizli acıyı…
ah ben ne yaptım da kendimi ve acımı ve sevgimi içinize doğru savurdum
SU!!!larım sizin kirlenmenize bile yunarken arındım sanıp söz doğradım kendimden…
sözüm söz
bir daha yunmayacağım
kellesini de sokmazsa ve arınmazsa insan
bir daha yunmayacağım sizde sözde bedeniyle temizlenirken insan…
felsefenin felâsifesiz bir değer olmadığına ağzımı yumacağım !…
bir daha ağzımı açmıyacağım !…
Haldun Hakman
AĞZIMI YUMACAĞIM
Kategori:Yazılar ve Şiirler