Birinci Şiir:
1
Gidiyorum kendi hallerimden
Bir ciddi soluk mesafesinde…
|Kırmızı kokardı bizim soluklarımız
Gözlerine bakılmazdı, bakılamazdı
Yakardı sizi sevgili, gönlüyle…|
2
Koparıp canlarımızı çoktan ve önce gitmiştik
Sizi sevdik dönüşleriyle hayata bir kuş kondurduk
Sorulmaz akşamların allahına konan kuşlar bizdik…
3
Gittik işte çaresi yok
gecelerin sabahına papatya saçtık…
|Geceye insan yetiştirmek hüner değildir oysa
Biz yaktık bu ezgiyi kendi özge bilincimizle
kimsenin ilişiği yoktur…|
Diyecek denli canımızı verdik ellerine yabanın…
4
|Kalabalıkların sahte yangınlarında kalan gönüller
Çok fazla şey ünler
Ünlemeleri duyan herkes kulak kesilir…|
Öldük dememizi anlamadılar…
Yaşama çığlığımızdan habersiz gezmeler
|bir yana|
Çığlığımıza kulak tıkamalar da
Cabası…
_______
İkinci Şiir:
5
Degas’nın ağlayan kadını:
Tablonun tam ortasına yerleşmiş
duruyordunuz ya orada…
| O sıra kulağımı kapatmış ve sessiz
ve rengârenk bir palet gibi duruyordum…
Ressam fırçalarla hafifçe
incitmeden
yumuşak fırça darbeleriyle boyuyordu…|
beni kullanıp tabloya sürüyorken siz oluyordunuz
tablodaki…
6
|Kımıltısız bir tabloyla yürüdüm üstüme
Çizildiğimde itiraz hakkımı yitirmiştim…|
__________
Üçüncü Şiir:
7
Ölmek doğmak gibidir işte
bu akşamların salacağında…
________
Dördüncü Şiir:
8
Sevgiyi hiçe sayanların sayacı işler…
________
Beşinci Şiir:
9
Kıpkırmızı bir güneşin türküsü
Uzaklarda tüter ağır ve yanık…
_______
Son Şiir:
10
Ben Degas’nın paletindeki renkler…
Haldun Hakman
Degas’nın Ağlayan Kadını ve Tablodaki Öz
Kategori:Yazılar ve Şiirler