Ay: Temmuz 2005

|Kucaklaşmadan ayrıldık,gittin Zaman ötesi sınırların sessiz bekleyişleriydi bıraktığın…| Sen ölesiye doyumsuz bir mavilikte açaçına ben ölemeden doyumsuz bir maviliğin koynunda… Bekleriz …

Yeşil bir orkidenin yapraklarını kopardı dünya sormadı insanlara nasıl diye doğallığında elbet… ellerin karmaşasındaki saflığın bir gözatışı denli yalın varoluş bilincine yabancı sanması insanların…

Bir beyazlık içinde bozgun Yılgın ve yılışık Durmadan kımıldayan çizgiler içinde Gerçek değil miydi ağır ağır geldiği Ansızın…

Soluklarına ne zaman boğulur insan : En yoğun oksijen alırken ciğerleri… Yükseğe ne zaman çıkar insan: En alçaklara düşenden beri… …

sara tutmuş ağızların yeşil gözleriyle bakardı çocuk hayata kel aynak nedir bilmese de kendi aynaklıklarına kel kalan bilincin odağına kocaman kazık sivrisi gibi oturturdu…

sahradan gelmesi gerekmez atlıların tuareg poşusuyla rüzgâr kumu örtmez tüm sahra boyunca birikmiş kumulllarla ardını örten bir yeşilliğin gözü gibi de bakmak icabetmez hele.. …

işte bir mavilik daha kızardı gözaltı torbalarında yaşlar denize boşaldı diye mi bunca sözün eylemsizliği soruların berisinde kalan kirpik kırpmalarında bir şiir daha kendi’siz…

1 |Sessiz kulenin dibine bırakılan bir demet kır menekşesi Yüzyıllardır kokmuştu burnuma, bir âh almışçasına kırık Nârin bir yoksamayla dolmuş hayattan gelen armağandı| …

Ben düşünce tarlalarında büyüdüm çok iyi bilmem aldatılmayı ve kaybetmeyi bütün ürünü |erken vuran urağandan sonra| bu yüzdendi… Haldun Hakman