süpürüp kollarımı şairlere hak veriyorum
hayalleri ve kendisi üşüyen duyarlı salağı
bohçama sarıp gidiyorum kendi mezarlığımdaki
şiir sandukama…
“istanbul’un bütün sokakları seni arıyor” diyen bir sersem şiire
kafamı çarpıp sersemliyorum: “aşkın delisi ve ben aşkın delisiyim”
diyen bir saçmalığı kulaklarımla dinleyip;
gözlerim çıldırıyor kapalı neonların açık sersemliğine…
utanmaz bir şiir yayılıyor etrafa acımasız bir popülerlik isterisinde
adres mi?
yok sizi kırmayayım daha fazla…
adres: yok !…
git başımdan şiirin belâlısı !..
bozmadan, yozmadan git !…
Haldun Hakman
2005 Ankara
ADRES YOK
Kategori:Yazılar ve Şiirler