“|Dünyada acıyanların deliliklerinden daha çok acı doğurmuş ne vardır?…|
|Tanrının dahi kendi cehennemi vardır; bu, insana sevgisidir…|
|Tanrı öldü, insana acımasından öldü Tanrı…|”
[Nietzsche]
________
Ses kırık parçalarını toplamak için uğraş içerisinde yankıdı:
– Tüm çağların en zavallı çocuğuyum ben! Koşun, kurtarın…
Debdebesiyle peydahlandı lucifer, eğilip fısıldadı kulaklara:
– İnanın bu çocuğa, doğru söylüyor, çok geç kalacaksınız yoksa…
Çocuk minnetle baktı gözlerine lucifer`in ve ateşten gözleriyle:
– İnanın bu lucifer`e, doğru söylüyor, çok geç kalacaksınız yoksa…
Lucifer ve tanrı kolkola girip, koro halinde bağırdılar:
– İnanın bize, en çok Tanrı`ya, sonra Lucifer`e, sonra da çocuğa…
İnandılar insanlar:
önce tanrı`ya
sonra lucifer`e
sonra çocuğa…
çocuk öldü…
Burada başlamayan burada bitmez…!
Haldun Hakman
13.05.2004 Ankara
(Felsefeye dair “şiir”ler)
LUCİFER – ÇOCUK – TANRI
Kategori:Yazılar ve Şiirler