İçeriğe geç

SİZİ BİLDİM SANIRIM !

1.

Sorusuz sarardım
Bir sabahın mavisini
Gökte görürken…

İnsana sevdam
uzaklaşmış bir bulut gibi
İçimi yakıyor…

Ne SU!!!
Ne toprak
Yağmıyor sabahın
Bu kararmış bölgesine…

2.

Gittim gebe bir insan gibi
Kendi içime
Yokum işte…

Y o k muyum?

3.

Varlığımı size kanıtlayacak
Bir tek söze bile yokum evet!…

Gittim kendi içime
G i t m e k t e y i m
Vardım mı menzilime?

Varmadım elbet…

Bu gidişle ne menzil var ne akıl
Kayboluyor menzilin kendisi bile…

4.

Duy
Seni erimimin
En sevgisinde sevdim ey kavga…

Ben İnsanım!

Başedemem mi
El kuralını yıkan
Akıl ötesiyle
B e r i s i y l e!?

Başedemem mi dememe bakma
Başetmenin tek yolu
Ölmekli bir çiçek açtırmaktır
Doğada…

5.

Doğa doğurgan
Ve ölüngendir kendinde
Kimse doğayı y a r a t a m a z !!!

Doğasındadır bu insanın
Gelişmişliğini yaratan
Ve isterse bitirebilecek tek canlı
Vahşileşmeden…

6.

Usulca uzaklaşmayı
Kendinden bilir
İnsan…

Eğer anlamazsan
Kendinden bil
Bilemezsin ya!

7.

İlençli soytarılar çıkıyor
Kendi söyleminde `tanrıcılık` oynuyor!

Kendi başparmak kuralını yaratmış
Bir Homo Sapiens Sapiens
Olarak; söz veriyorum kendime:

Artık sizinle,
K a l m a y a c a ğ ı m!…

8.

Sevinin dünya dümbelekleri
Vurun sesinizi tam göbeğine
Hayatın,
Ben sizinle olmayacağım…

9.

Sözün öz olduğunu hiç görmemişler
Eylemin kafasını her saniye
Binbir kere söz ile kıranlar
Sözü yalan dolan sayanlar…

10.

S i z i,
S a n ı r ı m,
B i l d i m…

11.

Eşiklerden atlatmadan
Korkarım eşik yokmuş
Kendimi eşiklerde saydım!

….

Burada başlamayan burada bitmez…

Haldun Hakman
Ankara – Sonsuz bir zaman ve şimdilere…

Kategori:Yazılar ve Şiirler