(*) YANSIMALAR, KIRILMALAR ve GECE

// Iraksak Mercek // IRAKSAMA

Zincir baklası gözlere vurulmuş bir gecenin göbeğinde,
Kazan kaldıran bir köle – yüreği kamçılayan efendi – beyin,

Uykuyu yasak kılar
dönenip dönenip duran
düşüncelerle…

İz düşülmüşçesine bellek uyanmaları,
En ufak detayları bile dökerken,
Gecenin gece izli kağıtlarına,

Hokka kalemler kırılır,
Tarihsenmemiş kargımalar odağında…

Acının ötesine yapılan yolculuğun
Anlaksal durguları
sürekli kılınması mıdır intiharın? …

Yoksa,
Her sabah yinelenen sevgi idamlarının
biteviye tekrarlanan infazı mıdır? …

Kaç kere ölür bir sevgi,
Kaç kere dirilebilir anlakta,
Ve bir daha ve bir daha
Ve kaçlar kere daha! …
…

// Yakınsak Mercek // YAKINSAMA

Sevgiyi özüme yeniden aldım,
Ve ürettim bir kez daha,

Gecenin ak döşünde
Yağmurların biriktiği en özel yere,
Yüreğime yatırdım…
Seviyorum dediğimde her sefer
Anlamını bir kez daha kavradım.

Bir daha,
Bir kez daha! …

Yüreği yenilesi kendine yamyam gece,
Sabaha gebe…
…

// Prizma // KIRILMA

Acının ötesine dörtnala koşuyorken
prizma intiharlar,
Sevginin a k yanına kırdı ışıklarını
İ n s a n o ğ l u n u n…

Beyin
azadetti kendini sahiplikten…

Kölenin erkinliği,
Böylece edinildi;
K e n d i l i ğ i n d e n…

Yerli yerinde dursa da kamçı izleri…

Haldun Hakman
Ankara – sonsuz bir zaman

*Bir tekrar şiiri